- ἐκτάσεως
- ἐκτάσεω̆ς , ἔκτασιςstretching outfem gen sg (attic)
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
ἐκτάσεως
Look at other dictionaries:
ερέτης — ο (AM ἐρέτης) κωπηλάτης αρχ. 1. (στον πληθ. μετωνυμικώς) oἱ ἐρέται τα κουπιά 2. μτφ. φρ. «κυλίκων ἐρέται» για οινοπότες ή μέθυσους. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. ερέτης ανάγεται σε ΙΕ ρίζα *er∂ «κωπηλατώ, κωπηλάτης» και πιθανώς προήλθε από ένα πρωταρχικό… … Dictionary of Greek
-ηρης — (I) < ΙE *ar «ταιριάζω, συνδέω», (απ όπου το αραρίσκω* «συνδέω, ταιριάζω εφοδιάζω»), με έκταση (λόγω τής συνθέσεως). Την ίδια σημασία («εφοδιασμένος με, έχων...») έχει και το ήρης (πρβλ. ξιφ ήρης, χαλκ ήρης, κ.ά.), ενώ λειτουργεί ως απλό… … Dictionary of Greek
Κολακώνυμος — Κολακώνυμος, ὁ (Α) (κωμική παραποίηση τού ονόματος Κλεώνυμος) αυτός που έχει όνομα παρασίτου, κόλακα. [ΕΤΥΜΟΛ. < κόλαξ, ακος + ώνυμος (< ὄνυμα, αιολ. και δωρ. τ. τού ὄνομα το ω λόγω τού νόμου τής εκτάσεως εν συνθέσει)] … Dictionary of Greek
Ληναγέτας — Ληναγέτας, ὁ (Α) ο αρχηγός τής πομπής τών Βακχών που βρίσκονταν σε έκσταση. [ΕΤΥΜΟΛ. < Λῆναι + ᾱγέτας (δωρ. τ. τού αγέτης< ἄγω). Το ᾱ τού τ. οφείλεται στη λειτουργία τού νόμου τής εκτάσεως εν συνθέσει] … Dictionary of Greek
άκρη — Ορεινός οικισμός (υψόμ. 950 μ., 221 κάτ.) στην πρώην επαρχία Ελασσόνος του νομού Λαρίσης. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Αντιχασίων. * * * και άκρα, η (Α ἄκρη και ἄκρα) (Ν και άκρια) 1. το έσχατο όριο ή σημείο πράγματος ή εκτάσεως (σε αντιδιαστολή … Dictionary of Greek
έπηλυς — ἔπηλυς, υ (AM) ξένος, αλλοδαπός («ξένους ἀμείβεσθ ὡς ἐπήλυδας πρέπει», Αισχύλ.) αρχ. 1. αυτός που επανέρχεται σε μια θέση («ὦ ξένοι, ἔλθετ ἐπήλυδες αὖθις», Σοφ.) 2. προσήλυτος. [ΕΤΥΜΟΛ. < επί + ηλυς (< θ. ελυθ συνεσταλμ. μεταπτωτική βαθμίδα … Dictionary of Greek
αδιεξίτητος — ἀδιεξίτητος, ον (Α) [διέξειμι] 1. αυτός που δεν μπορεί να τόν διεξέλθει κανείς ή να τόν εξακριβώσει 2. που είναι ακαθόριστης εκτάσεως ή διάρκειας 3. ο δίχως διέξοδο, αδιέξοδος … Dictionary of Greek
αλλήγορος — ἀλλήγορος, ον ο αλληγορικός. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἄλλος + ήγορος (< ἀγορά) το η τού β συνθετικού σύμφωνα με τον νόμο «τής εκτάσεως εν συνθέσει» τού Wackernagel Στον Chantraine ο τ. απαντά ως ἀλληγόρος] … Dictionary of Greek
αμαξήλατος — ἁμαξήλατος, ον (Α) αυτός από τον οποίο είναι δυνατό να περάσει άμαξα, ο διαβατός από άμαξα, αμαξιτός. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἅμαξα + ἐλατός, με επίδραση τού νόμου της «εκτάσεως εν συνθέσει» που έδωσε το η ( ήλατος τού β΄ συνθετικού. ΠΑΡ. μσν. ἁμαξηλατώ] … Dictionary of Greek
αμαξελάτης — ἁμαξελάτης, ο (Μ) βλ. αμαξηλάτης. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἅμαξα + ελάτης < ἐλαύνω, μτγν. τ. όπου δεν ίσχυσε ο νόμος τής «εκτάσεως εν συνθέσει» που έδωσε το αρχαίο σύνθετο (ἁμαξ)ηλάτης με η ] … Dictionary of Greek
